صد و چهل و نهمانه

ساخت وبلاگ
اولین باری که وبلاگ ساختم برمیگرده به حدود هفت سال پیش.بعد از اون دوستایی پیدا کردم که هر چند مجازی اما از دوستای حقیقیم در اون سالها بیشتر باهاشون ارتباط دارم.
وبلاگ برای من اصالتی آمیخته با غم داره.مثل قاب عکسهای قدیمی،که هر وقت نگاهشون میکنی هزارتا خاطره زنده میشن جلوی چشمت؛چه خوب چه بد،دلتنگی میارن.بهم ثابت شده گذشته همیشه حسرت رو بهمراه داشته.به خاطر همین وبلاگ ها همیشه یه گرد غم روشون هست.مثل قبرن.نشون از آدمی که قبلا اینجا بوده.اما حالا یه سنگ ازش مونده.یه صفحه بی خداحافظی.
از وبلاگ های مرده بدم میاد.حسی که بهم دست میده شبیه به از دست دادن کسیِ که روزی نقش داشته تو زندگیم.به خاطر همین هیچ وقت بی خداحافظی از اینجا نمیرم.این یه رسمه بین همه وبلاگ هایی که داشتم.امیدوارم اوقات خوبی با هم داشته باشیم،ما آدمای شاید غمزده از دنیای امروز که دنبال ردی از گذشته میگردیم...

نظرات تایید نمیشن.کامنتتون اگه جواب داشته باشه میام وبلاگتون جواب میدم،اگر هم وبلاگ ندارید،توی پست بعد جواب داده میشه.


سومانه...
ما را در سایت سومانه دنبال می کنید

برچسب : نهمانه, نویسنده : someonemuststayhere بازدید : 111 تاريخ : دوشنبه 30 مرداد 1396 ساعت: 10:25